Vraagje van een leek: Wordt long-covid niet simpelweg veroorzaakt door onvoldoende zuurstof in de hersenen door een te lage saturatie van zuurstof in je bloed door Corona? Een klein beetje vergelijkbaar met een herseninfarct, waarbij je hersenbeschadiging op kunt lopen omdat de toevoer van bloed (en dus zuurstof) aan (een deel van) je hersenen voor een relatief korte periode stopt. Maar dan dat je dus over een relatief lange periode een bloedtoevoer in je (hele) hersenen hebt gekregen met een te laag zuurstofgehalte (en dus ook hersenbeschadiging in de vorm van long-covid) Dat is het toch gewoon of niet?
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Deze opmerking zag ik voorbij komen op nu.nl gisteren. Antwoord: nee dit klopt niet.
Bij de mensen die levensbedreigend ziek werden was er een longprobleem waardoor de saturatie in het bloed ver onder de normale waarde zakte, waardoor zij aan de ademhalingsapparatuur moesten, zodat organen nog zuurstof kregen.
Bij longcovid spelen heel andere problemen, waarbij bovendien sprake is van verschillende (combinaties) van klachten, die voortkomen uit verschillende problemen als reactie op ontstekingen/het spike-eiwit/het virus/andere virussen die gereactiveerd zijn. Longcovid gaat over problemen met het immuunsysteem, zenuwstelsel, mogelijke microstolsels die de zuurstofdoorvoer in organen/weefsels belemmeren.
Als je onderstaande links doorneemt, ben je aardig bijgelezen over de laatste stand van onderzoeksrichtingen:
Groet, Sami
Voor de duidelijkheid: veel mensen met longcovid hebben voorafgaand aan de langdurige klachten helemaal geen last gehad van ernstige acute klachten.
Ik heb zelf bijvoorbeeld alleen last gehad van:
En toen dat na twee/drie weken allemaal voorbij was, en ik dacht weer snel helemaal beter te zijn, begon de ellende. Mijn saturatie is in al die tijd (tot nu toe, dus al twee jaar lang) 93-100% geweest.
Ik had geprobeerd deze vraag op nu.nl te stellen, maar het leek er op dat ik niet door de redactie kwam om wat voor reden dan ook. Misschien heb ik m net gemist na goedkeur van de redactie en is ie toen ondergesneeuwd.
Maar dank voor je verhelderende antwoord, dan kan het dat niet zijn inderdaad.
In aanvulling op Sami;
Longpatient hier en liggen happen naar lucht en echt doodziek geweest 2 weken, met hele hoge koorts. Ziekenhuis niet gehaald. Na 2 weken leek ik op te knappen, maar werd ik enkele dagen later weet ziek en nog benauwder. Nooit verkoudheidsklachten gehad. Meteen de longen in. Ondanks dat het bij mij diep in de longen is gaan zitten en mijn astma heel erg verergerd is de eerste maanden: ik heb nooit een te lage saturatie gehad. Ook bij de fsyio niet gemeten. Misschien wel in het weekend dat ik eigenlijk naar het ziekenhuis had moeten gaan, maar toen had ik nog geen saturatie meter en ook niet de tijd van geest om nog in het ziekenhuis te komen. De koorts was te hoog en ik ben constant weggezakt/in slaap gevallen, of hoe je het ook wilt noemen.
Ik heb zelf een maand of 5 volledig geen geur en smaak gehad. Daarna geurhallucinaties (gas/chemisch/poep). 9 maanden lang non-stop vreselijke hoofdpijn waar niets tegen hielp, dag in dag uit, all day everyday + een vreselijke tinnitus door en sinds corona ontstaan die echt geknakend en onhoudbaar is geweest. Maandenlang ontzettende pijn in mijn benen en kuiten gehad ook. Ik leek op te knappen richting 6 weken na besmetting, maar daarna stortte ik in en kwamen de cognitieve problemen erbij. Die kwamen het laatst, maar houden ook het langste aan.
De meeste mensen die ik ken met long-covid zijn vooral niet heel erg ziek geweest, maar meer zoals Sami het omschrijft. Sommigen zelfs alleen maar een loopneus en wat vermoeid.
Sinds ik fysio volg (een jaar) wordt saturatie gemeten en die is altijd goed. Wel vaak kortademig, kan ook komen door verkeerde ademhaling volgens fysio. Met ademhalingsoefeningen gaat het idd wel al beter al is het nog niet over. En ik was ook niet erg ziek in het begin. Wel heel erge hoofdpijn en mijn tinnitus is door corona veel heviger geworden. Spierpijn en hoesten. Niet eens een loopneus. Daarna kwam de instorting. Geen energie meer en allerlei lichamelijke en cognitieve klachten.
Ik heb wel eens een theorie gehoord dat saturatie goed is maar opname zuurstof vanuit bloed door organen niet.
Best lastig dat er nog geen eenduidige oorzaak is. En jammer dat sommige het wel beweren te weten en daardoor dit soort misinformatie de wereld in sturen.
Goed dat jij je er in hebt willen verdiepen hoe het zit! Bedankt daarvoor. 😊
Hoi allemaal,
Het is voor de eerste keer dat ik wat lees over saturatie. Ik heb nu 16 maanden longcovid en mijn saturatie varieert tussen de 93 en 97%. Ook bij inspanning kom ik niet aan de 100%. Uitschieters naar beneden heb ik af en toe naar 86%. En er zit soms veel verschil tussen links en rechts meten. En in rust zakt mijn saturatie een paar punten. Maar zowel de fysio, ergo en huisarts vinden het niet verontrustend. Ik heb wel in de loop van de tijd veel last van mijn hoofd gekregen, brainfog, het niet meer kunnen volgen van gesprekken, niet op de normaalste woorden kunnen komen, snel overprikkeld zijn etc etc. En ik hoor steeds dat de klachten bij longcovid horen. Ik ga nu naar een osteopaat, die aangaf dat mijn lichaam nog niet in staat is om het genezingsproces in te zetten en dat mijn lichaam in overlevingsstand zit. En dat betekent dat al de ‘overbodige’ processen stil gezet worden. Verder heb ik nog steeds in de avond verhoging, terwijl in de ochtend mijn temperatuur 36,4 is. Maar mijn laatste bloed meting was helemaal goed. Dus zijn er processen in het lichaam actief, maar geen ontstekingen. Ik probeer de ontwikkelingen op het terrein van longcovid te volgen, vooral de YouTube filmpjes van Gez. Maar zie door de bomen het bos niet meer. En ondertussen worden mijn terugvallen steeds heftiger, hoe goed ik ook probeer om de balans te vinden en te houden tussen rust en activiteiten. Ik wacht af wat de osteopaat te weeg gaat brengen, ben pas twee keer geweest. En na dit traject wilt mijn huisarts mij aanmelden voor een revalidatietraject.
Dag Marja,
Je interpreteert de saturatie niet goed. Zolang die hoger is dan 93% is dat voldoende om het lichaam van zuurstof te voorzien. Het is juist niet normaal als die continu 100% zou zijn. Dat moet je helemaal niet nastreven.
Zie korte uitleg van 1:13 minuten op YouTube van Sanquin: ‘Zuurstof in het bloed: Zo werkt het’
En verdere uitleg op hun website: https://www.sanquin.nl/over-bloed/zuurstof
Hoi Marja,
Als longpatient; eens met Sami!
Je saturatie is niets mis mee. Bij mij duikt hij 's nachts vaak ook even onder de 90% en ook dat is geen probleem bevonden.
Pas ook op met zelf teveel de saturatie meten thuis met onvoldoende 'kennis' van de waardes; je maakt jezelf onnodig bang, of gewoon zorgen, terwijl er eigenlijk niets aan de hand is 😉 Vertrouw op je huisarts en je fysio. Als die verontrustende waardes zien zullen ze de eerste zijn die dit melden.
Hou er rekening mee dat de verergering van de cognitieve klachten meestal een gevolg is van toch teveel doen; fysiek en cognitief. Hoe vervelend ook, zou het best kunnen dat de osteopaat averechts werkt, zelfs al gebeurd er niet zoveel. Je moet et toch naartoe en ze proberen een 'lichaam' in beweging te brengen, wat niet genezen is.
In het kader van de cognitieve verergering zou ik eerder kijken naar je dagen en wat je doet op een dag, eventueel samen met de rgo.
Terugkomend op Thijs’ beredenering. Het is niet de lage saturatie die tot zuurstofproblemen in organen leidt. Het lijkt erop dat eigenschappen van het virus leiden tot een immuunreactie waardoor problemen ontstaan met de zuurstofdoorvoer of zuurstofaanmaak in organen en bloedvaten. Ik denk dat, bij degenen die in het ziekenhuis zijn beland, dat in de longen is gebeurd, waardoor de longen niet voldoende zuurstof meer konden afgeven in het bloed.
Bij die mensen daalde de saturatie dan heel snel (wat ik me herinner) onder de 60-70 of zelfs 30-40. Dat leidt tot orgaanuitval.
Maar je hoeft dus niet eerst een lage saturatie en longproblemen te hebben gehad om ‘long’ covid te krijgen. Het gaat wel (onder andere) om zuurstofproblemen, maar niet per se door te lage saturatiewaarden in het bloed.
Ha.
Er is inmiddels wel veel duidelijk over de relatie zuurstof/long Covid. Mijn reconstructie als volgt:
- het probleem ligt zeker niet in de longen. Er wordt genoeg zuurstof opgenomen (behalve bij mensen die daar bijv. na Covid littekenweefsel e.d. hebben ontwikkeld). Het probleem, zoals Sami zegt, ligt in de opname van zuurstof en omzetting in brandstof voor de cellen. Twee hypotheses over wat er misgaat:
1- een hypothese is dat het zuurstofrijke bloed ‘mechanisch’ wordt weggehouden uit de haarvaatjes, die door kleine stolsels, plaque en grote eiwitmoleculen verstopt zouden zitten (onderzoekers Pretorius en Kelly).
2- andere hypothese is dat de cellen stukgaan door onbekende reden (maar een mogelijkheid zou zijn door defecte immuunafweer en persisterend virus). Om preciezer te zijn: de mitochondriën in de cellen zouden niet meer aan verbrandingsprocessen kunnen deelnemen waarin zuurstof een rol speelt (aërobe verbranding). (onderzoeker bijv. Prussy, sluit aan bij Amy Proal en anderen…)
Vanwege 1 of 2 (of allebei) wordt de brandstof op celniveau anaëroob geproduceerd (zonder zuurstof). Dat is een veel langzamer chemisch proces dan met zuurstof (levert 18 keer zo weinig brandstof op schijnbaar) en er komen zuren bij vrij. Als je je een beetje inspant stapt het lijf normaal over op meer zuurstofverbranding (je gaat bijv. sneller ademen); bij LC lukt dat zuurstof-verbranden niet maar ga je wel sneller ademen…
Het lichaam produceert bij LC dus veel minder energie, kan daarvan minder goed herstellen en produceert ook nog eens veel meer schadelijke stoffen. Dit gebeurt vooral in bloedrijke, energiebehoeftige weefsels, zoals spieren en zenuwen.
Gevolg: weinig spierkracht en extreme verzuring, hartkloppingen omdat het lijf signalen doorstuurt om meer zuurstof aan te voeren. Dat hele proces van ademhaling op zuurstofbehoefte afstemmen wordt aangestuurd door zenuwen (de beroemde nervus vagus) die zelf ook zijn aangetast…Gevolg is ongemerkte hyperventilatie, voortdurende stress, meer hartkloppingen, meer uitputting.
Relatie met symptomen: tot aan de zg. ‘anaërobe drempel’ (hartslagwaarde die een sportarts kan vaststellen door te meten wat je in- en uitademt tijdens het fietsen) ontstaan er geen grote problemen. Dat is meestal een hartslag van iets van 90-100, op internet kun je ook aan leeftijd gekoppelde berekeningen vinden. Daarboven gaat het hard met het energietekort en de verzuring.
Bovenstaande is vast een veel te grof beeld dat aanvulling en invulling nodig heeft — maar het geeft wat mij betreft wel een idee waarom gedoseerde rust en ontspanningsoefeningen zo goed werken:
-met pacing ga je niet over de grens omdat je minder energie nodig hebt (zeker als je onder die anaërobe/aërobe drempel blijft)
- met ademhalings- en ontspanningsoefeningen (waarbij je grofweg zorgt dat je minder inademt dan uitademt) wek je als het ware handmatig de stoffen op die nodig zijn om het zenuwstelsel het signaal te geven dat er geen stress meer nodig is: de (neiging tot) hyperventilatie stopt.