k ben 43 jaar en gezond tot aan 15 maart, ik kreeg pijn op de borst, strak gevoel net of er een band om mijn borstkast zat, pijn tussen mijn schouderbladen en brandend gevoel in mijn slokdarm, verhoging, spierpijn en geen smaak. DE eerste keer dacht ik dat gaat nog wel tot de tweede slag ik kon niet liggen vanwege de pijn en ademen deed zeer erg kortademig maar nog gelukkig te goed voor het ziekenhuis. Nu weken later neemt de pijn o de borst en tussen mijn schouderbladen weer toe bij praten en fietsen, ik klop aan bij de huisarts en ggd en het enige wat ik hoor is geduld en tijd, maar dit maakt me boos, eerst kon ik niet getest worden vanwege tekort aan testen nu kan ik geen bloedtest , gevraagd om longarts of fysio maar daar krijg ik ook nog geen groen licht voor! Ik voel me in de steek gelaten door de zorg en ik zwem maar wat rond en voor mijn gevoel knap ik niet op 2 stappen vooruit zijn er er drie achteruit.
Ik probeer elke dag te wandelen maar ik merk dat ik nu minder kan daarin dan 2 weken terug. Tips zijn meer dan welkom.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Hendrika!
mijn tip (en dat was mijn reddende engel) is: zoek een goede fysio! Eentje die gespecialiseerd is in longziekten /Corona. Die bestaan!
Ik bleef ook maar terugvallen (want dat is denk ik wat bij jou gebeurt, omdat je Waarsch toch teveel doet). En ik zag ook geen verbetering. Nu heb ik een goede fysio, en hoewel het natuurlijk zwaar blijft, heb ik nu goede begeleiding, betere opbouw en kreeg ik goede tips qua ademhaling etC.
Verder gezond eten en genoeg rusten! Succes hoor :)
Oke dank je dus , je herkent het? Dat is al fijn, ik voel me soms eenzaam hier in.
Ja zeker herken ik het! En heel veel mensen met ons, als ik dit forum mag geloven.
de druk op de borst, verhoging, extreme vermoeidheid... Hoesten heb ik gelukkig amper last van. Maar het hoort er allemaal bij en het gevoel van eenzaamheid ken ik ook!
Overigens Hendrika kan pijn in de longen ook komen door verkeerd ademen.. maar ook daar kan een fysio je mee helpen!
Ik heb me aangemeld voor long fysii, as maandag 1e afspraak heb mijn hoop daar nu op gevestigd. Afgelopen weekend was zwaar weee zoveel pijn dat ik de pijnmedicijnen weer in moest nemen. Mijn hoop is nu op maandag.
Hallo Hendrika,
Heel herkenbaar dit verhaal. Ik werd 15 maart ziek, ik ben 59 jaar. Ik had niet echt heel hoge koorts, wel hoofdpijn, keelpijn en die druk op de borst. Ik mocht nog een hartfilmpje laten maken maar alles was ok.. Een week erna ging ik hoesten en kreeg ik ook zo,n pijn tussen mijn schouderbladen. Mij werd ( op corona spreekuur) ibuprofen 600 mg voorgeschreven. mijn hart bonkte de hele dag in mijn lijf. Mijn zuurstofgehalte bleef goed eigenlijk. Mijn ademhaling was wel sneller, maar net niet genoeg voor naar het ziekenhuis te hoeven. Ik voelde mij soms zo slecht dat ik dacht dat ik ging flauwvallen of dergelijk... Mijn reuk en smaak was 3 weken weg, mijn conditie beroerd.3 X ben ik op coronaspreekuur geweest, ik kreeg geen test.... En moe, moe, moe.. Nu (12 weken later) heb ik nog last van, vooral tussen mijn schouderbladen en de bonkende hartslag. Teveel inspanning gaat niet en a.s. donderdag mag ik voor een fietstest en een echo van het hart naar het ziekenhuis. Nu slik ik dan maar 3 x per dag 2 paracetamols en houd me in de nacht rustig met 1 pilletje oxazepam. Niets voor mij, want ik ben altijd een tornado zo noem ik mij en ben bijna nooit ziek. Vorige week heb ik een bloedtest mogen doen ( voor corona) en die was positief. Ondertussen ben ik wel naar de fysio, maar vanwege dat de spieren in de nek en schouder zo ontzettend vast zitten. Ik herken je verhaal en blijkbaar heeft het hele gebeuren op veel mensen zo veel impact. Bij mij zijn er dagen dat ik dus ook bijna niets kan, accepteren dan maar, maar dat is moeilijk. Ik zou toch in jouw geval nog eens aandringen op een fysio, het helpt wel een beetje, die fysio. En laten doorsturen naar een cardioloog en longarts, je wil graag opknappen en hebt hierbij graag hulp nodig...en ja.. het verhaaltje dat het geduld en tijd kost weten we, maar het zou fijn zijn als er medisch meegekeken wordt. Neem je rust Hendrika (wie zegt het...:-) )Groetjes van Will